Onze wereld heeft niet meer therapeuten, psychologen en andere hulpverleners nodig die aan de oppervlakte blijven. Die eindeloos stabiliseren en niet de diepte in durven te gaan. Die niet durven te praten over wat er echt speelt, of soms... zelfs afremmen en negeren wanneer iemand aangeeft het ergens over te willen hebben.
Onze wereld heeft therapeuten, psychologen en andere hulpverleners nodig die durven. Die door het donker, in het diepe durven te springen. Die het anders durven te doen. Die durven te raken. Maar vooral ook geraakt durven te worden. Die durven te horen wat er echt speelt. En daarmee durven te ZIJN.
De mensen die te maken hebben (gehad) met alles waar zo moeilijk over te praten valt, kunnen er niet van weglopen, niet negeren of wegdenken. Hoe graag ze ook zouden willen. En hoe hard ze dat soms ook proberen. Zij leven er mee!
Als wij niet durven te zijn met de realiteit waar onze cliënten, onze vriendinnen, onze collega's en de mensen in onze wereld mee leven... dan geven we onszelf niet de kans om ze echt te zien. En ontnemen we hen de kans om echt gezien te worden. En... dan is helen verder weg dan ooit.
Pas als we het durven te zien, aan durven te kijken. Durven te herkennen en erkennen. Het ruimte durven te geven en er mee durven te zijn, zoals het is. Pas als we durven te zijn met wat er echt is, geven we de mensen om ons heen, ook de ruimte om te zijn met wat er is. Pas dan geven we ze de ruimte om met zichzelf te durven zijn.
Ik weet hoe moeilijk het is om er over te praten. Om er mee te durven zijn. Maar als we er echt voor onszelf, voor een ander en voor elkaar willen zijn, dan kunnen we niet langer negeren. Niet langer onze ogen en oren dichthouden.
Let's hold space voor alles wat er is. Voor alles wat meegemaakt en gevoeld is. Voor alles waar zo moeilijk over te praten is.
Reactie schrijven